Gracias Larissa!


Después de todos los sucesos honrando la partida de Toño, después de todas las emociones malas y buenas vividas en esta semana y ya después de estar todos un poco más en paz al ver que Toño ya está en un mejor lugar y cerca de su familia, después de todo eso hay algo que es momento de que nosotros como hinchas tenemos que reconocer.

Hablamos del momento más difícil de toda esta historia, cuando el shock era presa de todos nosotros, cuando la familia De Nigris mas desconcertada se encontraba y cuando pareciera que nadie les podría ayudar, ahí apareció una luz en el camino, un pueblo que de forma autentica y entregada adopto a Toño como suyo, dándole el mejor apoyo posible, pero sobre todo el mejor apoyo moral que en esos momentos necesitaba la familia De Nigris, ya deben de saber a quién nos referimos, estamos hablando del Club Larissa FC, de los hinchas de Larissa, de toda esa ciudad, que aun y que el país vivía la calificación de su selección al mundial, ellos dejaron eso a segundo término y día y noche estuvieron acompañando en presencia y en espíritu a Toño.




De ahora en adelante el lazo que existirá entre Monterrey y Larissa nadie lo va a separar, ni idea teníamos antes de que Toño fuera contratado por ese equipo, que existía, lo mismo ellos sobre nosotros, pero esa magia, esa nueva unión solo alguien como Toño y su grandeza como persona lo pudo haber logrado.

Todo nuestro reconocimiento para los dirigentes, fanáticos (La hinchada más numerosa se llama Monsters), desde Monterrey, cada hora que pasaba seguíamos en imágenes lo que los hinchas hacían por el Tano, realmente hicieron sentir a Toño como en su casa, a Poncho seguramente le conmovió más que a nadie el que en un país tan lejano hubiera gente que estuviera ahí para apoyarlo.


http://www.laadiccion.net/noticias.php?subaction=showfull&id=1258963709&archive=&start_from=&ucat=&

http://www.ael1964.gr/inside.asp?pid=6&ch=3124

Το τελευταίο αντίο στον Αντόνιο

Η καρδιά και η σκέψη όλων των μελών της οικογένειας της ΑΕΛ ταξίδεψε στο Μοντερέι, συντροφεύοντας του οικείους του Αντόνιο Ντε Νίγκρις στην πιο δύσκολη στιγμή και συμμετέχοντας στο βαρύ τους πένθος για τον αδόκητο χαμό του αγαπημένου μας «Ελ Τάνο». Η φυσική παρουσία όλων στην τελετή που έλαβε χώρα χθες Κυριακή στο «Στάντιο Τεκνολότζικο» ήταν – για πρακτικούς λόγους – αδύνατη, ωστόσο ο γενικός διευθυντής, Γιάννης Τζήμας, και η Δήμητρα Βασιλάκου, μέλος του Δ.Σ. και υπεύθυνη του τμήματος δημοσίων σχέσεων, βρέθηκαν στο Μοντερέι εκπροσωπώντας την ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 για να μεταφέρουν το μήνυμα της συμπαράστασης όλων μας, παραδίδοντας στη Σόνια Ντε Νίγκρις, τη σημαία της ΑΕΛ, με τα χρώματα της οποίας ο Αντόνιο αγωνίστηκε για τελευταία φορά…
Λίγο νωρίτερα, τα αδέρφια του εκλιπόντος, Αλφόνσο και Άλντο, θα έκαναν το γύρο του γηπέδου για το τελευταίο χειροκρότημα, κρατώντας την τεφροδόχο μαζί με τη φανέλα της ΑΕΛ με το νούμερο 9 (όπως τους επιδόθηκε από τους Ηλία Μακρίδη και Βασίλη Λιάπη, οι οποίοι εκπροσώπησαν τον Σ.Φ. “Monsters” στο Μεξικό) και θα εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για το γεγονός ότι «μολονότι ο Αντόνιο έζησε στη Λάρισα λίγο, πρόλαβε να αγαπηθεί από τους ανθρώπους της τόσο πολύ».
Στο περιθώριο της τελετής η αντιπροσωπεία της ΠΑΕ ΑΕΛ 1964 αντάλλαξε λάβαρα με τον Χόρχε Ουρδιάλες - πρόεδρο της Μοντερέι, της ομάδας που ανέδειξε τον Αντόνιο Ντε Νίγκρις – σφραγίζοντας την απαρχή μιας σχέσης ανάμεσα σε δύο ποδοσφαιρικούς λαούς, που οι μοίρα τους ένωσε για πάντα…
 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου