Ογδοη αιτία θανάτου στον κόσμο είναι ο αλκοολισμός, σκοτώνοντας ετησίως περίπου 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.Συγκεκριμένα, το 2002, όπου είναι και η τελευταία χρονιά για την οποία υπάρχουν ολοκληρωμένοι στατιστικοί πίνακες, ο αλκοολισμός.. ευθυνόταν για 2,35 εκατομμύρια θανάτους αντρών και γυναικών, είτε εξαιτίας καρκίνου, είτε εξαιτίας κίρρωσης του ήπατος, καρδιαγγειακών νοσημάτων, εκούσιων και ακούσιων τραυματισμών.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για την αρτηριακή πίεση, γεγονός εξαιρετικά σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η υπέρταση αποτελεί τη Νο 1 αιτία θανάτου.
Σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία, η χώρα μας βρέθηκε το 2003 στη 17η θέση του πίνακα με τα τριάντα κράτη όπου μελετήθηκαν τα επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ. Το ενθαρρυντικό στοιχείο πάντως είναι ότι συγκριτικά με το 1980, όπου η κατανάλωση ήταν στα 13,2 λίτρα ανά άτομο στην Ελλάδα, το 2003 η ποσότητα αυτή είχε μειωθεί στα 9 λίτρα ανά άτομο.
Σε επιστημονικό επίπεδο, οι έρευνες για την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας για τον αλκοολισμό συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς, με τους ειδικούς να έχουν καταλήξει ήδη σε μια σειρά φαρμάκων που στοχεύει σε συγκεκριμένους τομείς της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Οι τρεις κύριες ουσίες που έχουν πάρει έγκριση για την αντιμετώπιση της εξάρτησης από το αλκοόλ είναι η naltrexonene, η acamprostate και η disulfiram, ενώ μια τέταρτη, η topiramate, που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της επιληψίας, έχει δείξει ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε κλινικές δοκιμές για τον αλκοολισμό.
Καμία από αυτές δεν μπορεί να θεωρηθεί ωστόσο ως το «μαγικό χάπι» για τους αλκοολικούς, ενώ το τοπίο παραμένει θολό και αναφορικά με τις αρκετές θεραπείες που βρίσκονται ακόμα είτε στο στάδιο της ανάπτυξης είτε στο στάδιο κλινικών δοκιμών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν όμως οι επιστήμονες, είναι ότι ένα φάρμακο μπορεί να λειτουργήσει καλά σε έναν ασθενή, αλλά να μην έχει την παραμικρή αντίδραση σε κάποιον άλλο, ενώ κάποια κάνουν τους ασθενείς να αισθάνονται τόσο άσχημα που σταματούν αμέσως τη λήψη τους και το ρίχνουν και πάλι στο ποτό.
«Στην έρευνα για τον αλκοολισμό, αυτό που έχουμε καταλάβει τα τελευταία δέκα χρόνια είναι ότι δεν υπάρχει μόνο ένα σύστημα νευροδιαβιβαστών, αλλά πολλαπλά συστήματα νευροδιαβιβαστών που εμπλέκονται στη διαδικασία επιθυμίας και κατανάλωσης αλκοόλ» εξηγεί ο Ρέι Λίτεν, επικεφαλής ανάπτυξης φαρμάκων του Βρετανικού Ινστιτούτου Κατάχρησης Αλκοόλ και Αλκοολισμού.
Δεν είναι λίγοι οι ειδικοί μάλιστα που παραλληλίζουν τον αλκοολισμό με την κατάθλιψη, μια άλλη εξαιρετικά πολύπλοκη πάθηση, που πριν από το Prozac θεραπευόταν μόνο σε extreme περιπτώσεις και με extreme τρόπους.
espresso.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου