Αρχές δεκαετίας '80 είδα το φως, οι γονείς μου οι πρώτοι μου μετανάστες και είδα πως το σύστημα δεν ήταν έτοιμο να τους αγκαλιάσει αλλά και ανίκανο το ηθικό τους να σπάσει και έτσι συνέχισαν πάνω από δεινές προκαταλήψεις να μου χαμογελάνε.
Κοίτα τους, κοίτα τους.
Ελλάδα 2000 και βάλε οι μετανάστες αδύναμοι κρίκοι στην κοινωνική αλυσίδα από ξενομανείς ξενόφοβους που φωνάζουν έξω οι ξένοι σαν να είναι η ουσία της ζωής τους από αυτό δεμένη. Το δυσκίνητο κράτος αργοπορημένα διευθέτησε το θέμα νομιμοποίησης και έτσι οι οικονομικοί μετανάστες πλέον, τροφοδοτούν το σύστημα της δικιάς τους αποξένωσης, τα παιδιά τους γέννημα θρέμμα Έλληνες, δεν γράφονται στα δημοτολόγια και μόλις γίνονται 18 τους ζητάνε άδεια παραμονής σαν να έχουν έρθει πριν ένα χρόνο στον τόπο αυτό.
(...)
Χαιρετώ με σεβασμό το δικό σου αγώνα.
Παίρνω φως και τραγουδώ τη δικιά σου εικόνα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου