Return Of The Match

Return Of The Match

Τέρμα με τα καφριλίκια, σήμερις είναι μια ημέρα γιορτής, χαράς και ξεφαντώματος.

Η ζωή απέκτησε πάλι ουσία και το Ουλελέ ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ, απέκτησε πάλι το φως του, το καντήλι του, το λουλούδι του μπαξέ του, το φως της νύχτας του, την γέμιση στο κρουασάν του, την τελευταία σκηνή μετά τα κρέντιτς της ταινίας του (βαθύ αυτό, ψαγμενέ), την λουκάνα στο ψωμί του, το τζιν στο ποτήρι του.

Ναι κυρίες και κύριοι, φίλοι τηλεθεατέ από την Ελλάδα, την Τζίμπρον και ακόμα πιο πέρα, Η ΜΑΤΣ ΟΒ ΘΕΣΑΛΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ. Η εφημερίδα που άνοιξε νέους δρόμους στην αθλητική δημοσιογραφία είναι πάλι ανάμεσά μας, κάνοντας καμ μπακ το οποίο είναι ίσο με του Κάπτεν Αμέρικα, του Σούπερμαν και του Μπάτμαν μαζί. Αν και το τελευταίο είναι λίγο ντεμί, δγιότι ο Μπάτμαν δεν έφυγε ποτέ, ο Μπρούς Γουέην έφυγε για λίγο διατί τον έκανε κρατς στην μέση ο Μπέην, αλλά νταξ, τώρα ας μην ξεχνάμε τον λόγο της χαράς μας.

Εδώ που τα λέμε ήταν φτιαγμένο το σκηνικό για την επιστροφή της. Τάτσντάουν του Γκέρεμι στην Λάρισα, ντελίριο στις ψησταριές και τους καφενέδες τσι περιοχής και η Ματς οβ Θέσαλι να ανεμίζει περήφανα ξανά και ενώ ακόμα κι εμείς, οι πιστοί της υποστηρικτές είχαμε χάσει κάθε ελπίδα δια να ξαναδούμε την αγαπημένη μας εφημερίδα και τα συγκλονιστικά της εξώφυλλα ξανά στο οπουδήποτε.

Και το εξώφυλλο Χριστέ μου. Να το κοιτάς δέκα μέρες, να μην το χορταίνεις και μετά να το βγάζεις φωτοτυπία και να ντύνεις με δαύτο όλο σου το κορμί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να το απορροφήσεις με το είναι σου.

Ξεκινάς από πάνω, το στράηκ με το γαλάζιο σου αρπάζει το βλέμμα σαν τα ποδάρια της Σαρλίζ Θερόν. Αποκαλυπτήρια λέει, ΠΥΡΓΕΤΟΣ – ΤΣΑΡΙΤΣΑΝΗ – ΤΟΞΟΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ και φαντάζεσαι επικές φωτογραφήσεις και του αθλητάς ντυμένους με χλαμύδες ή τίποτα σκηνικά τύπου 300 με κοιλιακούς σμιλεμένους από φίλντισι.

Πας πιο κάτω και ο τίτλος σου παίρνει τα μυαλά ΝΤΖΙΤΑΠΜΑΝΙΑ. Ο ερχομός του Γκέρεμι σκόρπισε πρωτόγνωρο ενθουσιασμό στον Κάμπο. Και όχι μόνο λέω εγώ. Διατί αν δείτε την μικρή φωτογραφία του Στάθαρου του Ταυλαρίδη από κάτου θα καταλάβετε ότι τόσο έχει ενθουσιαστεί και τούτος, που του γυρίσανε τα μάτια ανάποδα, στο τσακ το γλυτώνει το εγκεφαλικό, μιλάμε για τέτοια παράκρουση. Να ακούει Ντζιτάπ, Γκέρεμι και τέτοια και να τονε πιάνουνε σπασμοί, να βγάζει τους αφροί από τον στόμαν.

Αλλά είναι το τελευταίο που είναι το οργασμικά καλύτερο. Το σετ-πακέτο-αποκάλυψη-όλα-τώρα-και-στην-φόρα που επιτέλους μας φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τους ευεργέτες μας, τους μεσσίες μας, τους ανθρώπους που μαζί με τον Δημήτρη Μπερμπάτη μας οδηγούν σε μια νέα εποχή Διαφωτισμού. Στέκομαι στον Γιάννη Καλογιάννη, με την εμπειρία να ξεχειλίζει από τους πόρους του, στον μυστηριώδη Μουντζαχεντίν που φασκιωμένος και τυλιγμένος καθώς είναι, φαντάζει έτοιμος για μάχες επικές και αιματηρές για χάρη της αλήθειας, στον Θανάση Γκουρνέλη, την ψυχή της παρέας, ένα παιδί φρέσκο και ζεστό, ικανό να σε κάνει να ξεχάσεις την κάθε σου έννοια και φυσικά στέκομαι, μα τον Τουτάτη στέκομαι προσοχή σας λέω ομπρός στην οπτασία της Ντέμπορας της Τσαβδαρόγλου, που με την ομορφιά της και την ικανότητά της να βρίσκει την κατάλληλη πόζα για το κατάλληλο λέλουδο, μας υπόσχεται ότι η αναζήτηση μας για την νέα Αλίκη τελειώνει εδώ.

Ξανά στις επάλξεις η Ματς. Το λένε αυτοί, το βλέπουμε εμείς. Με τους αρτιότερους συνεργάτες του αθλητικού μας γίγνεσθαι. Το λένε κι αυτό αυτοί κι εμείς νιώθουμε και πάλι λίγο πιο φωτεινοί, λίγο πιο ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Και τίποτα άλλο να μην κάνει για αυτόν τον άμοιρο τόπο και για αυτό το άμοιρο ποδόσφαιρο ο Γκέρεμι ΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝτζιτάπ…και τίποτε άλλο….και μόνο που μας δίνει πίσω την Ματς μας, τον ευχαριστούμε.

Ανατολή νέας ζωής μα τα χίλια φτερά της πάπιας.

Εξώφυλλο ημέρας: Ε μα καλά, τι σκατά λέμε τόσην ώρα;