Κατ’ αρχάς γεννήθηκε με μία σπάνια ασθένεια, η οποία δεν «επιτρέπει» στα κάτω άκρα να αναπτύσσονται. Έμαθε να ζει με αυτή και δέχτηκε στωικά τόσο τον ακρωτηριασμό του πρώτου της ποδιού στα 7 της χρόνια όσο και του δεύτερου όταν έγινε 16. Η Nadya δεν το έβαλε κάτω ποτέ. Φόρεσε προσθετικά μέλη, έμαθε να κολυμπάει, προσπάθησε να ζήσει τη ζωή της σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Μέχρι που μία ημέρα ήρθαν ξανά τα πάνω-κάτω, αλλά ήταν για καλό αυτή τη φορά…
Ηταν 50 χρονών όταν ένας 4χρονος την «τσάκωσε» την ώρα που αφαιρούσε τα προσθετικά της πόδια. Ο μικρός άρχισες αμέσως τις ερωτήσεις: «Πού είναι τα πόδια σας, κυρία; Γιατί είστε έτσι;». Τότε η Nadya αυθόρμητα του απάντησε: «Εχεις διαβάσει τη Μικρή Γοργόνα; Ε, και εγώ είμαι μία γοργόνα!».
Η αντίδραση του μικρού ήταν τέτοια που εξέπληξε τη Nadya. Ελαμψαν τα μάτια του, ενθουσιάστηκε και έτρεξε αμέσως να διαδώσει το νέο…
Αυτή η ενθουσιώδης υποδοχή του «νέου» από το αγοράκι, επηρέασε τη Nadya και από τότε μία ιδέα «καρφώθηκε» στο μυαλό της: Να γίνει πραγματική γοργόνα. Είχε μάθει να παλεύει για αυτό που θέλει και έτσι αμέσως έπιασε δουλειά: Εγραψε ένα γράμμα στα βραβευμένα με Οσκαρ Weta Workshop, τα εργαστήρια που έφτιαξαν τα εφέ σε ταινίες όπως Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών, Τα Χρονικά της Νάρνια και Κινγκ Κονγκ και ζήτησε μία ουρά γοργόνας!
Προς έκπληξή της, τα εργαστήρια συμφώνησαν και της έφτιαξαν μία αληθοφανή ουρά ψαριού. Από τότε η Nadya φοράει την ουρά της και κολυμπάει στα παγωμένα νερά της Νέας Ζηλανδίας.
«Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Προσπαθώ να το συνηθίσω γιατί πρέπει να κολυμπάς με διαφορετικό τρόπο» λέει η ίδια. Οσο για τις αντιδράσεις όσων τη βλέπουν; «Τα παιδιά φωνάζουν όποτε με βλέπουν, αλλά αυτοί που πραγματικά ξετρελαίνονται είναι οι ενήλικες».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου